en kötüsü de ne biliyor musun, sevdiğin tarafından unutulmak. unutulduğunu bilmek. unutulduğunu kabullenmek zorunda kalmak. insanlar sevdiklerinin muhayyilesinde varolabilirler ancak. beni gör orhan. ne ben mevlana'yım ne de sen şems'sin biliyorum. ama hilkatli hakikatler bunlar be adam, ne yaparsın.
ahmak herif, bunların hiçbirini anlamadın, anlayamayacaksın da. yirmilik bir pilicin kucağına atlayan sen, orhan sen, sen be adam, ne anlayacaksın bunlardan.
peki şöyle desem, aslında ne sen vardın ne de ben. sen ve ben ancak birlikteyken varolabildik. yaşayanların hayatı ancak akis bulduğunda, karşılık bulduğunda varolabilir. sen şahitlik edesin ki, ben yaşadığımı bileyim. sen gör ki ben yaşayayım. ben baktıkça sen yeniden varol.
evlilik söz vermek demektir be adam, biat etmek demektir. sen uçkurunun peşine düş, olacak iş mi bu senin yaptığın orhan, geber emi, mahvol...
neler unutulmuyor ki be orhan. fakat sen yine de bana, neler unutulmuyor ki, deme orhan. seni unutmamı bekleme. bu sana önem verdiğim için falan değil, bu saatten sonra sen yoksun oğlum artık, bittin benim gözümde. unutmam unutamam, çünkü unutmak kendime yaptığım en büyük saygısızlık olur. e seni unutacaktım da neden yirmi sene senle birlikte oldum be adam? seni unutursam, ben kendi hikayemi, geçmişimi unutmuş olurum.
hem unutmak kabullenmek demek be orhan. bana gidişimi kabullen mi diyorsun? orhan beynim karıncalanıyor, anlıyor musun, artık düşünmekte zorlanıyorum...hayatıma devam etmek istiyorum. tanrım, yarın yepyeni bir sabaha uyanayım, lütfen.
ben seni nasıl unutacağım orhan?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder